Mukayyet Ol, Ben Kuluna Ey Rabbim!

Mukayyet Ol Ben Kuluna Ey Rabbim!

Laf anlamaz, söz dinlemez şu nefis
Mukayyet ol, şu hadsize ey Rabbim!
Aynı tarzda, davranıyor cahil his
Mukayyet ol, sen ona da ey Rabbim!

Göreviyken, her emrine itaat
Diyor, “bana ağır gelir o taat”
Beni ona, bırakmadan bir saat
Mukayyet ol, ben kuluna ey Rabbim!

Pek meyyalken, ibadette nisyana
Çok yatkındır, sana karşı isyana
Sevk etmeden, şu gedanı pis yana
Mukayyet ol, his ve nefse ey Rabbim!

Hiç durmadan, çeliyorlar aklımı
Diyor akıl, “yoksa bunlar haklı mı?”
Faş etmeden, cümle gizli saklımı
Mukayyet ol, his ve nefse ey Rabbim!

Bed olsa da, mücrimliğin ahiri
Cezp ediyor, memnuların zahiri
Mahvolmadan, şu ömrümün kahiri
Mukayyet ol, ben kuluna ey Rabbim!

Davet edip, kör şeytanın yoluna
“Yolcu ol!” der, daim yolun soluna
Şefkat et de, şu biçare kuluna
Mukayyet ol, her tavrına ey Rabbim!

Sen anlarsın, ancak benim halimden!
Yok, tutanım, senden başka elimden!
Niyazımdır, ne çıktıysa dilimden
Mukayyet ol, ben kuluna ey Rabbim!

Hiç durmadan, yazsa bile kalemim
Sona ermez, asla kat’a elemim!
Fevt olmadan, şu arzdaki âlemim
Mukayyet ol, ben kuluna ey Rabbim!

Cihat ŞAHİN
09.07.2023-İZMİR