Mukassî Şiiri - Ali Demirkoparan

Dalgaların saatleri kıyıya vurduğu vakitlerdeyiz.
Kıyı desen, yok ortalıkta
Dalga desen, delip geçiyor ıssızlıkla kavrulmuş bedenimi.
Metilen mavisi gökyüzü kendine çağırıyor adeta
Kendine çağırıyor beni, ve
Sesleniyor huzursuz, balgamlı, hoyrat sesi;
ruhun ait değil bu dünyaya
Ve bıraktı seni,
Senin bedenini tek başına
Ne duruyorsun bedeninle bir başına
Sırtını dayadığın tek dayanağınıda, çürütüyor zaten deniz
Ve tuz
Ve fırtına
Bırak gel onuda ve başka ne varsa.
Karanlığın bu kuytu vaktinde, yabancısı olmuşsun saatlerin.
Farkına varmışsın ama çok geç…
Saatler senin aşkın,
Dalgalar bakışın,
Kıyı ise sensin.
Bizâtihi sen…
En sonunda kendin de gitmiş kalakalmışsın sıska bir beden.
O halde, söyle:Sana hangi gassal biçer kefen?