Mükafatlandırılmış Bir Çaresizlik

Önümde sonsuza uzanan bir yol var
Sırtımda dünün getirdiği bir yük arabası
İçinde bütün iç seslerimi tutan karlar
Arabaya dökülen saç tellerim de cabası

Ağlayacağım birini bulamadım
Düşüncelerimle içimde hesaplaştım
Bazen bembeyaz kağıtlara karaladım
Ve yegane dost oldu insanlara ise afalladım

Ateş açmazlar ama beni bulur şarapneller
Şanssızlık diyelim ama hissizleştim artık
Evim dediğim her yerde ise artık esiyor yeller
Ötesinde karamsar bir şehir var ruhu çarpık

Mükafatlandırılmış bir çaresizlik hissiyatı
Gidecek yer, baş koyacak omuz yok sanki
Raflarımda en karamsar yazarın külliyatı
Üzerimde geçmişin yarattığı kirler baki

30 Haziran 2024