Müjgan Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

MÜJGAN
Müjgan akıtma yaşları,
Üzüp karartma nurları
Jale ıslatır yurtları
Gamlar çoğaltır yasları
Ahlar tutacak kolları
Nadim olmaz cellatları

Mutlu yaşatsam yârimi
Umut doldur yurt sinemi
Tut us dünyama şavkımı
Lal etme yar amacımı
Utku boğma vildanımı

Melek taşlar ırgatları
Üryan eder tüm halkları
Jargon sürsün inançları
Girdap dışında sanmaları
Aldatmaca hep onları
Nail etmez icapları

Mutsuz yaptılar çokları
Ülkeden at ayakları
Janti kırmaz uyrukları
Gaip ettin tüm aşkları
Afet olup yakanları
Nalan kır at o çarkları

Müjgan bahar gülümdün sen
Ümit dolu bakardım ben
Jüliet aşk beklenirken
Garip koydun hüzün veren
Ah! Bir gülüş geri kalan
Nevbahar canan saklanan

Mahur beste eder mutlu
Üzen kimse olmaz kutlu
Jilet kesdi olduk sonlu
Göz yaşımla müjgan puslu
Aydınlığı çalan tozlu
Nesilsiz bırakır yozlu

Abdullah Bedeloğlu