Müjdeler Şiiri - Mevlüt Harmankaya

I.
Varsın intizarla her dem kalayım agâh
Sakla sanki sır gibi sen eyle intibah
Diyâr-ı gül sinmiş gül olmuş çehreni yâr!
Değmesin yeter ki müjdeme çeşm-i ağyâr
II.
Açtı O gül bir çölde
Müjde oldu âleme
Sen sadece evet de
Bir tek gül şu âdeme
Müjde üstüne müjde!
Müjde üstüne müjde!
III.
Ben tâ çocukluğumdan beri
Sağa sola koşturup durdum
Herkese söyledim ismini
Müjdemi isterim!