Müjdeci Çığlığı Şiiri - Dursun Özden 3

müjdeci çığlığı

-1-

ah ki ah! yine cehalet sardı
kurşun yüklü hava karardı
karanlığın ayak sesi vardı
geceyi, kan kokusu yardı
biz, müjdeciyi bekliyoruz
yitik zamandı, bize dardı

gelen giden-ses seda yok
erken öten gül ibikli horuz
ufuk çizgisinde, tilkiler tok
ve dans eden-tek gölge şok
o müjdeciden, bir haber yok
göç yolları kapadı-bolkar dağı
karı eridi-çakıt çayına su yürüdü
obayı duman bürüdü ve gelen yok

göğ keçinin püngüllü oğlağı çebiç oldu
teke oldu-çam kozalağına-pürüne yürüdü
çayır çimen çillendi, bebeler gelişti, dillendi
kehribar başaklı buğday ekildi-biçildi-savruldu
un oldu, sofrada ekmek, yolda azık, nimet oldu

sessiz toros kurbağası dillendi, şakıdı, çığlık doldu
yılkı atlar şaha kalktı, al ibikli çil keklik palazlandı-uçtu
yan obadan gıcırgan sesi geliyor, müjdeci hala gelmedi

köy göçüren kara kafalı yobazlar, sürüye dadanan kurtlar
eşkiyalar, haydutlar, ağalar, münafıklar, dönekler, korkaklar
yine geri döndü-nadir ya da nadire geldi, o müjdeci gelmedi

at hırsızı-müzevir-muhbir kenan, evreni-vatanı parselledi-sattı
ulu ata’yı yok sayan o karanlığa arka çıktı-bataklığa yan yattı
bir yitik zaman dervişini, anadolu’nun aydınlık yüzü o ozanı
sinsice tehdit etti, kitabı zindana attı, utanmadı-arlanmadı
çocuk bayramını yasaklayan emir geldi, müjdeci gelmedi

ey sevgili canan! yardan düşen yar ve sende gel yarın
ve yeni yarınlar bir başka, cemre düştü o kutsal aşka
ve şafak söktü, bu insani diriliş-bu silkiniş bir başka
kışlak karanlık, çatal kaya çatağından gün doğuyor
tan çiçeği taç yaprağı yanıyor-ağaçlar katlediliyor

“orman erozyonu önler” halk buna inanıyor-o an
güneşin şavkı vurdu kızıl tepeye, o sarı saman
hemen oracıkta-ovacıkta, gölgesi toz duman
ufukta bir çoban çocuk belirdi, o pek yaman

-2-

o çocuk, nefes nefese seslendi, yankılandı kara dağlar:
“hey! ana-baba, emmi-dayı-hala-teyze-komşular, canlar
müjde-müjde! müjdemi isterim, köye öğretmen geliyor”

çoban çocuk yüreği avucunda, kitap-defter-kalem ile geldi
kavalını torbasına koydu, okulun yolunu tutan, ilk oydu, bildi
haberci güvercin oldu-seğirdi, müjde verdi, ışığa doydu, geldi

okul çalıştayı işlik-bayram yeri şenlik-şölen-çocuklarla gelen hız
kızıl gölde kız-yansır ay yıldız, dil bayrağımız türkçe okur yazarız
okulda andımız çığlığı yükselir; ’korkma-sönmez’ hür, marşımız

ve o ütopyamız, uğurumuz, beklentimiz; o ışık-o müjdeci geldi
gün döndü-gün doğdu-uyandık, atamızdan uzanan ışıktan eldi
ve müjdeden yana esen yeldi-karanlığı süpüren çağlayan seldi

müjde! köy enstitüsü şapkalı, köyüme başöğretmen geldi
günaydın çocuklar! bu gün 23 nisan, neşe doluyor cihan
göçmen kuşlar, özgür düşler, kelebekler, uğur böcekler
uçurtma dansı, cırcır böceği söylüyor, karınca oynuyor

bu gün bayram-biz ilk insan-ilk uygarlık mu ve ön oğuz
sümer-hitit-ilhan-lolan-çepni-selçuklu-karamanoğluyuz
ana kamdan, özden-candan, ana dilden-ana vatandan
ayırıp canandan-atamazsınız bu canı, biz anadolu’yuz

gelin, şenlik var çocuklar, ak umuda, aydınlığa erişin
bir gün az, tüm yitik zamanlar-gelecek sizin, hayrola
bu gün çocuk bayramı, gözünüz-gününüz kutlu ola

ağız dolusu gülün ve kahkahayla eğlenin-okuyun
kitap kalkan, kalem kurşun; barışa, utkuya ulaşın
yüce dağı, bereketli bağı aşın, ileri-hep ileri koşun
anadolu ekini-yerli malı haftası, ata tohum yaşatın
sevginizi sebil eyleyin-sevinçle-gururla hep coşun

dursun özden