Bir müjde idi beklediğim müjde min kaleminden
Kırdı sessizliği büktü yokluğu
Bu nasıl bir bozgun ben ölürken eleminden
Önemlimi hangi rengin benzim de ne vakit solduğu
Gözlerinin ömrüme verdiği istikametten
Arşın arşın alışarak uzaklaşan çocuğu
Konuşurken rüyalarla fallar hep aynı dilden
Çatışmaz bir gerçek beni nasıl bu derde soktuğu
Şuracıkta ölsem hazır yer yerinden kopmuşken
Ah der mi gönlü hisseder mi o suçluluğu
Ziyanı yok herkese deva bana dert olduğu yerden
Seyretse de olur çıktığım bu son yolculuğu
Serdar KURT
Serdar Kurt 2Kayıt Tarihi : 19.8.2019 18:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serdar Kurt 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/19/mujde-82.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!