Müjde! Şiiri - Merve Ceylan

Bugün,
Dünyanın en muhteşem terk edilişine tanık olanların kutsal kıyamet günü,
Elleri boş kalanların,
Kalplerine yalnızlık dolanların ve ruhlarını asanların günü.
Kendimden biliyorum,
Hepsi kehribar kokulu maviliklerin düşünde düşüyor kimsesizliğe,
Kanlarına dokunuyor başka tenler
Ve hepsi öldürüyor kendisini kendisinden alan çaresizlikleri.
Bugün sevgilim,
-Hiç saymadım ama- Benden gidişinin tam otuz ikinci günü.
Gidişinden biliyorum,
Hiçbir ayrılık böyle cayır cayır yakmadı mabedimi.

Bugün,
En sessiz intiharların çığlık atma günü.
Bekliyorlar,
Yüreklerinde bilekleri,
Cinnetleri ve bir umutla bekledikleri cennetleri var.
Hepsi gözlerini dikmiş kirpiklerinden,
Tutuşturmuş ellerini minik bir kibrit tanesiyle,
Dudaklarını mühürletmişler devletlerinin sahte bekçilerine.
Bugün sevgilim,
Bütün herkes bir devrim yaratmış kendine,
'Yok olma devrimi'
Başardım sayende,
Yokluğunun hatrına, yavaş yavaş yok oluyorum ben de.

Bugün,
Tanrılar insanlara ufak replikler satıyor,
Biri, 'Bana inan ki sana inanmıyorum! ' diyor,
Diğeri, 'Bana tap ki sana tapmıyorum! ' diye fısıldıyor,
Sonuncusu, 'Beni sev ki seni sevmiyorum! ' diye bağırıyor.
Bugün sevgilim,
Anlaşılan bütün tanrılar sana özeniyor.

Sevgilim,
Allah seni inandırsın,
Bugün bütün Tanrılar aşka 'nanik' yapıyor.

Ve müjde sevgisinden mahrum kaldığım adam!
Müjde!
Biriktirdiğim bütün yaşamlar bugün son buluyor.

12bir11 | 16:50
MerveCeylan.