Müjde Şiiri - Mustafa Aslan 2

Bir müjde gibi dogdun hayatima,
Beyin ve kalp bos, yazildin alnima.
Bir an durakladim, baktim aynaya,
Dedim, sen seviyorsun oglum bi kizi.

Seviyorum diyemedim, ask ölmüstü benim için,
Yinede vazgeçemedim, söyle canisi niçin.
Sesini duymadigim anlar sanki bir cehennem,
Sevemem dersen eger, ben yinede gidemem.

Verdim ruhumu sana, sessiz kaldim,
Seni görmedigim gün, yandimda yandim.
Bir karsilik beklemiyordum senden,
Ama yinede senin için agladim.

Müjde dedim, ben müjdelendim,
Ölmüstüm, simdi tekrar dirildim.
Seni ilk gördügüm gün,
Bu benim sevdigimdir dedim.

Canisi, müjdeyi ver neolur bana,
Askim senin olsun sonsuza.
Belki sevdigimi duyunca beni sileceksin,
Yada son sözü söyleyip gideceksin.

11'02’2008 05:46