Müjdat Güven Şiirleri - Şair Müjdat Güven

gel yüreğime düş
bitmesin bu düş
hey beyaz bulut
yağmur ol başıma üşüş
gel ellerimi tut
hatırla beni Tuana

bulutlar hüzün kokar
gece yalnızlık
ve sen cennet kokusu taşırsın teninde
güllerin boynu bükülür
bülbüller aşka gelir billur sesinde

yaşamak böyle miydi çocukken
hayata baktığımız o gözlükler nerde
kim kırdı,kim kapattı o dar penceremizi
at sırtında kurulmuş hayaller nerde
kim alıkoydu bizi rüyalardan kim
hayatla oynamak ne güzeldi

hey yaşlı marangoz!
bana da yap tahta bir sandık
şimdilik buradayız
bakarsın bir yerlere yollandık

şaşırma!

Ve hep başkalarını sevdi insanlar
Başkaları da başkalarını
Asla aynılaşmadı aynı derdi çeken yürekler

Oysa
en çok başkasını sevenler bilirdi

belki de uçmaz kalırdı
omzuma konan güvercin
ve hiç çıkmazdı şişesinden
çılgına dönmüş bu cin
gitmeseydin

Kıyıda köşede birikmiş hüzün
Nicedir hülyasındayım
Uykularıma musallat Afrikalı bir yüzün
Düşer bitmişliğiyle üstüme üstüme
Elleri uzanır yakama, ölür
Ey Afrikalı ben başkayım sen başkasın

Bazen daha fazla olur hüzünler
Beklenmedik sevinçler gibi
Düşüverir ortasına tebessümlerin

Ve ansızın çekip gider maviler, pembeler
Umulmadık bir ölüm gibi

yine ufukları kapladı o müthiş kızıllık
umursamaz geride bıraktıklarını güneş
durduramaz onu dağların kopardığı çığlık
gider, ruhlara çöker kızıldan sonra karanlık
bir yaprak daha eksildi duvardaki takvimden
yaşanmış sayılacak bir gün gidiyor vaktimden

büyük aşklar büyük şehirlerde yaşarmış
büyük şairler gibi
oysa ben ne aşklar bilirim,
bu küçük şehirde, İstanbul kadar büyük
şehirler fethetmeye hazır
yüreklere dizilmiş bölük bölük