Mühür Şiiri - Ozge Ozgen 3

yaralı iki cümlenin aksaklığa dönmesiyle döküldüm çöle
annemin beni attığı bir çukurdayım

kaburgamda zamansiz bir çağ keşfettim
yağmurun hışmına uğramadan
geçmeyin yanımdan
gercek adımda bir yığın imla hatası

olmakla olmamak arasında siyah bir halkada
dönüp duran
o iki kapılı salya, aynı fısıltıyla
doluyor suya

bütün insanlık sırtlan bir gülüşüyle
itiyor beni
yüzüme kimsesizliğin en kırsal haritasını çiziyor zaman

şimdi bir yer bulmalıyım...güncel bir çiçek
parlak bir cam izi, amazon yağmur ormanlarında
kırmızı güller olağanüstü

halbuki, korkuyu sırtıma yükleyip
bütün küfürlü ellerden
doğan çocukları ezberleyen bir dil bilmek istemiyorum artık
istemiyorum kuşları kanatsız görmek

neden
neden

çözülmüyor dilimdeki mühür

bedenim küçülup kılcal damarlarımı ikiye
bölen bu sis
bir şelalede boğulsun istiyorum

ve içime gömdüğüm bu hınca hınç acı
kahverengi bir leke gibi
göğsüme yapışıp kalıyor

kendimi bulamıyorum

*

Üsküdar da bir sabah

bir sabah İstanbul'da
Istanbul gibi olsam

geriye dönmek ne zor