Muhteşem Mi? Şiiri - İbrahim Yay

Sorulardan çıkıyor anlamları cevapların, görüyorsun ki zahmetsiz,
Göremeyeceğimiz kadar dibimizde, önümüzde hatta içimizde...
Ona ulaşamamamızın sebebi var bir o kadar da haklı kendileri,
Sonucunu gördükçe her şeyin, hatanın başta olduğunu görüyoruz;
Değiştirilemeyecek kadar eski, düzeltilemeyecek kadar büyük...

Sanma ki kandığın kadar değil sadece öğrenirken yanlışlara inandığın,
Dur bir düşün en azından farkındaysan yanlışlarının, doğrularının...
En ufak şüpheye düştüğünde kaçmaktansa gerçeklerle yüzleş,
Düşündüklerini sonunda görebiliyor olduğunda anlayacaksın hatalarını.
Yanlışlarının, zamanından beri öğrendiğin doğrular olması trajik sadece...

Güler misin sık sık ya da ağlayabildiğin kadar mı rahatlıyorsun sadece?
Duyguları rahatça yaşamak bile sebebinden dolayı işkence gibi oldu.
Bırakıyorum hislerimi bir kenara, uzak durmayın yaklaşın biraz daha,
Benim bakış açımı ve hislerimi anlayabileceğiniz kadar varım maalesef,
Sebebi ise zamanın, tarih gibi bir not defteri tutuyor olması acımasız...

Zıtlıkları bırakalım bir olalım, farklı da olsa aynı da birbirimize bağlanalım.
Fiziksel olarak zirvede sadece sarmaşık gibi dolaşsak da sarılırken...
İnan ki ruhen karşındakinin en küçük zerreciklerine kadar karışıyorsun,
Git gide kaybolurken ve rahatlarken içinde, tatlı bir rüyadan uyanıyorsun,
Sanıyorsun ki bitti her şey yaşadığın, daha yeni başlıyor ölünce hayat...

Bir yol... Yok yok değil bu sefer, sadece ilerliyorum belirsiz sonsuzluğa...
Tutturmuşum muhteşemi arıyorum hatta bende olduğunu sanıyorum.
Yaratabileceğim kadar basit, dokunabileceğim kadar cisim zannediyorum,
Bilmiyorum ki farkına şimdi varmışım; böyle bir şey yaratılamaz istesek de,
Kendiliğinden olmadıkça tanrı gibi , kusurlu kalıyor tıpkı bizler gibi...

Bitiyor bitmemişken cümlelerim mısralar, tıkanıyor kelimeler aklımda,
Cidden sadece yazdığım bunca şey kafiyesiz diye mi üzülüyorum?
Değer veriyorum yazdıklarıma, sizin asla veremeyeceğiniz kadar,
Yine farkına vardım ki gerçek olacaklar sadece kendiliğinden oluyor,
Bizim gibi insanların müdahale edebileceği bir şey değil bu hayat...
Aksine inanmasanız da hükmedebileceğimiz kadar aciz bir sanat...