Muhteriz Şiiri - Oğuz Toy

Değişim ve adaptasyon sancısı
Sürklase
Güldüğümün anımsanması bel bükücü bir şey değildir benim nezdimde
Namaz kılmamanın verdiği huzursuzluktan yoksunum artık
Ezan okunuyor ve doğrulmuyorum
Ama her seferinde de sabah ezanında uyanık oluyorum
Namaz uykudan hayırlıdır.
Ama ben zaten uyumuyorum ki rabbim
Yiyecekten kesildim
Sabah annem en sevdiğim yemekleri yapıyor ben gülümsemiyorum
Çaresizliği annemde hissediyorum
Ama gelmiyor ki iştahım öylece
Anadan üryan kadınlar
Annem derdi hep eşşeği sattık belaya çattık diye
Yardım istercesine bakıyorum insanlara
Dişlerimi fırçalarken
Dişlerim kanıyor
Kanıyorum seni
O kadar umutsuzca Allah’ım yardım et dedim ki
Ağlamam bile tutamadı kendini o döşekte
Dayanamıyorum
Ağlıyorum
Allahım hani duygusuzdum ben
Hani ağlamazdım
O kadar yorgun ve bitapım ki
Buraya yazdığımda anca rahatlıyorum
Yataktan doğrulamıyorum

Muhteriz
Çaresizliği en doruğunda hissedince ağlarmış insan
Dünyadaki bütün köprülerden atlıyorum seninle
Haliçten atlıyorum seni zihnimde belirişinle
Hepiniz insandan ibaretsiniz
İlaçların plastiğini açmakta zorlanırım şayet
Bir bakıma kendimi güçsüz hissederim şeytani
Zaten kızlarda bana bakar bu bendeki nazar ahvali
Söğkendim dikenli fışkına

Çocuklar analarını bi daha görmeyeceğini bilir çoğu zaman
Ancak yazgısında hayaller büründürmek cesurca gelir kınaya
Yetmiş kiloyu bile taşıyamayan bir diz
Ve ardında bıraktığı saçma sapan bir iz
Büyük bir sükse
Yaratılan benim

Merkepin sırtında
Yörükle
Susamışım
O kadar yağmur yağıyor
Ağzımı açmaya tenezzül bile etmiyorum
Geriliyorum ve
Geriliyorum
Gerili yorum
Saat bir olmuş yavrum
Saat hep bir olur anne
Saat hiç bir olmadan geçer mi
Şehla bakar her şey
Güneş bile şehla gölgeli