Muhterem Büyüğüme Arzuhal

‘Çocuk yap’ demişsin, emriniz olur,
Lãkin avrat boyun bükmüyor inan.
İnsan bir iş etse cenabet kalır,
Başıma bir tas su dökmüyor inan.

Çünkü aş yok, iş yok, su da yok bizde,
Beraber yatacak oda yok bizde,
Erkeklik taslasak o da yok bizde,
Hanıma sesimiz çıkmıyor inan.

Doğumda, sünnette kalırız naçar,
Düğün yapak desek, ahbaplar kaçar.
Bir mevlüt okutsak sevabı uçar,
Parasız dindarlık sökmüyor inan.

İki çocuk yaptık, görmeyin hakir,
Gayri bundan sonra işimiz zikir.
Anamız, babamız, dostumuz fakir,
Çeyrek altın bile takmıyor inan.

Elbet bu ahvaller sizde çok kolay,
Bir şenlik yapsanız oluyor olay.
Krallar, prensler çekiyor halay,
Takı masrafına bakmıyor inan.

İki Bin Yirmi Beş Aile Yılı,
İnşallah iyice çökertmez beli.
Emekli yılını gördük göreli,
Vaatler hiç umut ekmiyor inan.

Muhterem büyüğüm gördün halimi,
Yoksulluk bağlıyor benim belimi.
Nevzat beleş yazdı arzuhãlimi,
Yazıyor yazıyor bıkmıyor inan.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat