Muhterem Büyüğüme Arzuhãl 2

Tekel işçisiydim sokakta kaldım,
Hakkımı istesem kızar mısınız?
Fabrikam satıldı, işimden oldum,
Yanlış var bu işte, bozar mısınız?

Ses duyurmak için Ankara’dayım,
Konuştum; gazlanmak, cop oldu payım.
Sendikamla çare aramaktayım,
Lütfen bu sorunu çözer misiniz?

Günlerdir gurbette halim sersefil,
İçerim titriyor bak efil efil.
Biraz da işçiye olsanız kefil,
Emek düşmanını üzer misiniz?

Ölmek var, dönmek yok, kararım böyle,
Ekmek davası bu, bakma öfkeyle.
Uyuduğum yeter kavalla, neyle,
Yoksa uyanmamdan bizãr mısınız?

Oğlumun, kızımın umudu bende,
Eşim ‘diren’ diyor, her gelen günde.
Başka çaremiz yok, istemesen de,
Varsa, başka kader çizer misiniz?

Beraber yürürdük yağmurda, karda,
Unuttunuz beni, şimdi yukarda.
Belki birgün siz de kalınca darda,
Yine işçi ile gezer misiniz?

İşimde umarken güzelleştirme,
Bana sille vurdu özelleştirme.
Açlık grevinde bana eştirme,
Bari mezarımı kazar mısınız?

Dilime bağlanan zinciri kırsam,
‘Yeter’ desem size ve karşı dursam;
Sınıf bilinciyle başı kaldırsam,
Bana da tertipler düzer misiniz?

Üretimden gelen gücüm var benim,
Güç bendeyse, neden elim dar benim?
Nedense hakkımı almak zor benim,
Siz unu hep ipe dizer misiniz?

Sizinle görüşmek, dertleşmek tabu,
O yüzden yazdırdım ben bu mektubu.
Dedim ki Nevzat’a: “İşte halim bu,
Bana bir arzuhãl yazar mısınız? ”

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat