Muhterem Şiiri - Şenol Şener

Emekli olunca, sevinir olduk
Aklarımız şimdi, kara muhterem
Çok sürmedi tezden, babayı bulduk
İçimi bürüdü, yara muhterem

Sana güvenmiştik, vurdun tokadı
Böyle yaşamanın, kalmadı tadı
Çağırsam bağırsam, duyman feryadı
Yoruldum atmaktan, nara muhterem

Bıktırdın dünyadan, soğuttun bizi
Vatan millet deyip avuttun bizi
İşiniz bitince, unuttun bizi
Bu muydu sizdeki, töre muhterem

Kimle paylaşayım, derdim bitmiyor
Bu yokluk belası, baştan gitmiyor
Sözlerim yetiyor, gücüm yetmiyor
Bizleri düşürdün, dara muhterem

Gülmek haram oldu gözüm ağıtta
Zoruma gitmesin adil dağıtta
Hükmü dağlar gibi, aslı kağıtta
Her işin başıdır, para muhterem

Adaletsiz düzen, aklım almadı
Gönlüm bir gün olsun, huzur bulmadı
Ne cepte ne kartta, para kalmadı
İnanmazsan gel de ara muhterem

Maaş yetmez, içten içe kanarım
Sitem eder talihimi kınarım
Her türlü yakıttan beter yanarım
Beni görse söner çıra muhterem

İnan bilmiyorum buna ne denir
Ne tavuk alınır nede et yenir
Şenol yazar hergün ömrü tükenir
Boş hayaller kura kura muhterem