Daha dün gibi konuşmuştuk
Yarınlarımızdan umutluyduk
Bir kör kurşun rast geldi
Bu kadar iyiliğe değer miydi?
Hep Alim Alim diye konuşurdun
Çoğu kimselerin umuduydun
Kardeş kurşunuyla vuruldun
Sonsuza kadar gözlerini yumdun.
Kardeşlerini bağrına bastın
Onlara babalık yaptın
Ev verdin, iş verdin, aş verdin
Hep sevdin; ama sevilmedin.
Çekemediler seni
Bir kurşunla bitirdiler işini
Çok gördüler nefes alıp vermeni
Görmeliydin arkandan iftira edişlerini.
Ölümün çok etkiledi beni
Kardeşimi kaybetmiş gibi
Aylarca gelemedim kendime
Hala inanamıyorum ölümüne.
Muhterem gönül koydu
Körolası kurşun onu buldu
Yavruları yetim kaldı
Tüm dostları arkasından ağladı.
Ağlarsa anam ağlar
Gerisi yalan ağlar
Anan da yalan ağladı
Karındaşlarında yalan ağladı.
Kayıt Tarihi : 2.9.2009 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri canım gibi sevdiğim ve kardeşi tarafından vurulan değerli enişteme, onu anlatmak ve anısını yaşatmak için yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!