Muhtelif Nükteler (4) Şiiri - Mevlüt Bicik

Dünya hayatıya bu! Íşte böyle döner.
Ömür lâmbasının ışığı birgün gelir söner.
Işığın sönmeden etrâfını aydınlat gardaş,
Sonra zebânîler seni mezarında döver.

Kardeşim bayramımız mübârek olsun.
O mel’ûn zebânîleri karşısında bulsun.
Söyle yüzü üstü alevlerin üzerine atılınca,
Íçi dışı cehennemin ateşiyle dolsun.

Kabrinde bunu seyreden şehîdlerimiz,
Orada da arkadaşlarıyla bayram etsin.
Dünyada da bu zulmü gören seyyidlerimiz,
Duâyı ziyâdeleştirsinlerde, zulüm bitsin.

Ha şöyle işte,nefsini getirdin hizaya.
Benimle bile olsa zinhar girme nizaya.
Gardeş dediğin işte böyle olur,
Vur tekmeyi nefsinede,düşme tuzağa.

Tekrar dönüşüne bizler, gerçekten sevindik.
Hepimiz sadâkât tenceresinde birer evindik.
Eğer geri gelmeyip, bizi terketmiş olsaydın,
Hangi günâhımız buna sebeb,düşüncesinde derindik.

Mevlüt Bicik
15.03.2006 saat 15.33
Esslingen