El-azîz rumuzlu kardeşimedir benim sözüm.
Küçümsemek ne haddime, sağlamdır özüm.
Başkalarını kücümsiyenlerle mücâdele ederken,
Kolum kanadım kırıldı.Çok ağrıdı iki gözüm.
El-ensâr kardeşim! Ben bir yere gitmedim ki !
Aklıma gelivereni yazdım, kötü bişey etmedim ki !
Meşgûliyetin çokluğundan fazla bişey yazamadım,
Íltifâtınız gâyet güzel ama, ben hak etmedim ki !
Esmâ-ülhüsnâ'ya verilecek cevâba gelince.
Ne kadar güzel oluyor insan haddini bilince.
Sözün fevkalâda oluşuna güzel vurgu yapmışınız,
Sözünüz gösteriyor ki sâhipsiniz şuuraltı bilince.
Sormanız değildir hatâ, af istemeye ne gerek.
Bizim sözler de kelime fırınında pişen bir börek.
Şâirlik gibi bir sanat, bizim gibilerin ne haddine,
Başka meşgûliyeti olsaydı.buna duyarmıydı gerek.
Yukarıdan aşağı kadar okudum.Hârika bir yazı.
Yazık! Bu hakikatleri biliyor insanların çok azı.
Anadolumun aziz insanı fevrî hareket etmemeli,
Birbirimize kırdırmak için birileri veriyor gazı.
Mevlüt Bicik
03.11.2006 saat 18.57
Esslingen
Kayıt Tarihi : 3.11.2006 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!