Muhtelif Nükteler (30) Şiiri - Mevlüt Bicik

Ínsan sevdiğini aşırı derecede sevmemeli,
Gün gelir,bağlar kopar sonra düşmanın oluverir.
Ínsan sevmediğini, aşırı derecede yermemeli,
Gün gelir,sebebler tahakkuk eder,dostun oluverir.

Ífrât derecede ki sevginin ilerisinde pişmanlık vardır.
Tefrîd derecede ki sevginin gerisinde düşmanlık vardır.
Bu ikisinin ortasını bulabilenlerin dostları gerçekten yârdır.
Bulamıyanların ise hâli perişan,dünyalarıda başlarına dardır.

Yâhu kardeşim öyle güzel anlatmışsınız ki dondurmayı,
Okurken içim üşüdü, neredeyse mausu yiyesim geldi.
Külâhının üstüne de, unutmayın çamfıstığı kondurmayı,
Sizin eliniz,benimde ayağım bağlanıversin diyesim geldi.

Verilen cüzlerim okunmuştur. Rabbim kabül itsün.
Okunan hatimlerin sevâbı,ervâh-ı şühedâya gitsün.
Maalküsûr vel kusûr okumaya çalıstığımız bu hatimler,
Te'sîr-i kavî ile tesir itsünde mazlumların çilesi bitsün.

Yâhu şu karadenizun fikralaru insani güldirur.
Gülmesinu bilmiyenlere ögretür da bildirur.
Eğer karşunda ki insan meşreb-i nârî pirusiyse,
Sen guldikce; karşunda ki sinurinden çildirur.

Mevlüt Bicik
27.08.2006 saat 20.03
Esslingen