Korkuyordu zâten, uçağa binmeye.
Görünce uçağı, başlıyordu sinmeye.
Hele hele bu hikâyeyi okuduktan sonra,
Hemen tevessül eder,toprak altına inmeye.
Ne güzel bir duygudur, şu sadâkât.
Bu harca cimento olur, sâdık natâkât.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
