Korkuyordu zâten, uçağa binmeye.
Görünce uçağı, başlıyordu sinmeye.
Hele hele bu hikâyeyi okuduktan sonra,
Hemen tevessül eder,toprak altına inmeye.
Ne güzel bir duygudur, şu sadâkât.
Bu harca cimento olur, sâdık natâkât.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
