Muhtelif Nükteler (12) Şiiri - Mevlüt Bicik

Ne kadar güzel’dir kendisiyle amel edilen ilim.
Hayır’da kullandığımda,ne kadar şahânedir elim.
Âzâ-i insanın,başına dert olduğu bu zamân-ı âhir’de,
Başıma gelenleri saymaya,güç yetiremiyor dilim.

Indi ilâhî’de Íslâm’dır,en büyük izzet.
Herhalde yoktur,küfür’den başka zillet.
Bu izzet-i korumak,günbegün zorlaşıyor,
Bizlerde var oldukca nefis gibi bir illet.

Şu ifâdeler karşısında nutuklar tutulur.
Ne yazık ki ehli küfürde,kadehler yutulur.
Basralı ömerin kopan bacağından onlara ne,
Başka ömerlerin kellesi için yollar tutulur.

Kabiliyetine,anlayışına hayranım.
Yazılarına âşina olmuşum,seyranım.
Bazen sigortayı attırıp,karanlıkta kalsamda,
Işığını sâdıklardan alan bir ceyranım.

Sadâkât’dan ayrılanların bıraktığı hüzün,
Oluyor! Kankardeşlerin ayrılığından fazla.
Gezgin kardeşim! Sen biraz ciddi düşün,
Sâdıkları daha fazla üzme,yaptığın nazla.

Mevlüt Bicik
25.03.2006 saat 14.50
Esslingen