Muhtelif Nükteler (11) Şiiri - Mevlüt Bicik

Bütün eşya kendi lisânı ile zikrediyor Allahı.
Dilini bilmediğimizden,anlıyamıyoruz vallahi.
Bizim anladığımız dilden,zikretmeye başlamaları,
Uyanın ey insanlar,kıyamet geliyor demektir tallahi.

Aah keşke! Çocuklar gibi olabilseydik.
Günahlara bulaşmayıp,saf kalabilseydik.
Her geçengün yol kısalıyor,yük ağırlaşıyor,
Huzûr-u ilâhîye, yüzakıyla varabilseydik.

Íster şiir isterse ilahi olsun,nedir ki fark.
Dinliyen hislenip. edebiliyormu ki çark.
Rûha hitap edip,öteler âlemine götürüyorsa eğer,
Rûh-u insan yücelir,nefsine de atar fark.

Desene kardeşim! Íşimiz berbat.
Boğazımızdan da geçiyor her ebat.
Yemeden de yaşanmıyor bu âlemde lâkin,
Az-öz yiyerek,helâl’de edelim sebat.

Ya kardeşim bırakalım,içenler içsin.
Sağlığından ve parasından vaz geçsin.
Nasıl olsa azrâil a.s gelince belli olacak,
Teslîm-i rûh kolay-zor,istediğini seçsin.

Mevlüt Bicik
25.03.2006 saat 13.50
Esslingen