Muhtar Şiiri - Resul Karakaya

Döküldü yollara yiğitlerim.
Her biri bir ateş parçasıydı sanki.

Biz Altaylardan Tunaya ferman yazdık.
İman yazdık.
Din yazdık.
Omuz omuza
Yürek yüreğe zafere koştuk.
...ve nihayet döndük.

Afyon dönüşü eylediler çeşmede
Gelin etmişler nazlımı

İmansız muhtar bastırınca parayı
Sevdamızda yetmemiş,
yaşımızda

Ben türkü türkü,
mısra mısra yazılırken toprağa
Dört bir yandan kavuşurken
karanlıklar aydınlığa
Vatan vatan diye
kan ağlarken içim

Yokluğumu fırsat bellemiş
Bellemiş körolası
Bellemiş hem de o biçim

Almış gonca gülümü
Almış nazlı yârimi

Giydirmiş ak mintanı
Ekmeğine katık etmiş
Etmiş körolası
Etmiş hem de o biçim.