Muhtacız Şiiri - Furkan İbrahim Çalışkan 2

Bir kelebek misali yalpalarken,
Aşkın gür esen poyrazında,
Hangi dala konacağımıza kararsız,
Hangi avuçta ömrümüze son bulacağız amaçsız.

Yerden biten bir çiçek gibi,
Heyecan ile uzanırken göğe,
Hangi aşığın bir hediyesi olacağız,
Hangi gözden akan yaşta hayat bulacağız.

Hangi çocuğun yüzünde tebessümüz belirsiz,
Hangi dudakta öleceğiz anılınca ismimiz,
Hangi ateşte kavrulacağız sebepsiz,
Aşkı bilmeyen hangi yürek taşıyacak bizi...

Sevda, bir papatyanın yaprakları gibi,
Bir var bir eksik,
Titreyen eller ile yazılan mısralar gibi,
Biraz güzeliz, biraz da düzensiz.

Gece rüyalarda sayıklanır gibi ismimiz,
Aşka muhtaç ölümüz ve dirimiz,
Bir tam var, bir tam eksik,
Sevilen giderken yarım kalır kimimiz.

Kara, puslu bulutların arasında,
Bıyık altı gülümseyen güneşe muhtacız,
Toprağa hasret yağan yağmurun altında,
Sırılsıklam ıslanacak kadar aciziz.

Yağmur bile bu denli hasretle yağarken aşka,
Biz her durgun, dilimiz hep suskun,
Sevgiye bir adım bile varmayan ayağımız,
Ağlayan gözde, gülümseyen yüze muhtacız.