Bu ne biçim hayat bu ne biçim sevgili
Varlığıyla yaşamaya hevesim oluyordu
Gülemiyorsam eğer bendemi kabahat
Onu görünce gönlüm huzuru buluyordu
Namerde değil merde de bile
Dost görünüp senin yüzüne gülene
Muhtaç olmadan yaşamana bak
Zamanı gelince yet kendi kendine
Bu ne biçim arkadaş bu ne biçim sevgili
Karşılık göstermeyip kul olmamı istiyor
Sus gönlüm yeter artık tüketme kendini
Yaşamamı değilde kul olmamı istiyor
1981
Kayıt Tarihi : 12.10.2008 02:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!