Muhtaç Şiiri - Uğur Musab Şahin

O kirli yüzleri, maskelere sinmiş
Dilleri de, yılanın deliğine girmiş.
Kimi kafayı yemiş, kimi delirmiş.
Gözleri, gönülleri insanlığa aç.

Kin, nefret karartmış yüreklerini
Şeytanla paylaşmışlar yemeklerini.
Aç gözlülük kaybettirir emeklerini
Gözleri, gönülleri insanlığa muhtaç

Kalplerinden alınmış insan sevgisi,
Kalmamış içlerinde, hiç sevimlisi.
Biri köyün, biri şehrin sokak delisi
Gözleri gönülleri, paraya muhtaç

Ne küçüğe sevgi, ne büyüğe saygısı
Ne ölüm korkusu, ne günah kaygısı
Ne vicdan, ne vefa, ne dostluk algısı
Kavgaya, gıybete, öfkeye muhtaç

Çoluk çocuklarının da, huyları aynı
Akrabadan, eli yüzü yümüşler gayrı.
Huyları da, tüyleri de herkesten ayrı
Yalana, dolana, çalmaya muhtaç.

Haram, helal, hak ne hiç gözetmezler
Namaz, oruç, zekât, borç ödemezler
Almayı bilirler ki, vermeyi bilmezler
Gezmeye, tozmaya, kavgaya muhtaç
2018