Muhtaç Şiiri - Özgür Şeker

O halde ben şimdi efsunlu şeylerden bahsedeyim.
Ruhun durağan zamanlarda tukenişleri tecrübe ediyor.
Yıldızlar bir bir kayıp düşüyor yüzünden,
Doğa bir bitkiyi öldürüp yerine başka bir bitkiyi yaratıyor.
Yeri doluyor her şeyin. Dilim bazen makas olur keser de acıtmaz bilirsin.
Başım nice taşları yastık eder de hırkayı istemez.
Anla biraz sen de bir gün dediğime gelirsin.

Zaman kusursuz bir haberci
Benden yana olmaz ama
Beni haklı çıkarma huyludur.
Duyan duymayan bilen bilmeyen gören görmeyen kalmasın.
Onlar hep yanlış gökyüzünün yıldızları oldular.
Ben parlamaya sönüktüm yine de kendime dönüştüm.

Şimdi acılara son kez mahkeme kurmam lazım
Kendi hayalinde rol almayan bir ben
Kendi kaderininin azılı dişlerine gülümseyen yine ben.
Ayakta durmanın yolunu değil oturup kalmanın kutsallığını sevdiren de sen.

Elimde,
Elinde dört meleğin yetkileri olan kusursuz!
Ben seni tüm olanlardan muaf tutuyorum
Aynı seylerle sınanmayı da tuhaf buluyorum
Her gün dönümünde olduğu gibi
Dönüp dolaşıp dizlerinde uyuyorum.

Özgür Şeker