Allah deriye kemiğe can verdi,
İçine sevgi koydu, yürek verdi…
İnsana bir sıfat, bir akıl verdi,
İnsan her şeyiyle Allah’a muhtaç…
Yüreğime sevgi koydu, akıl verdi,
Gönlüne göre yarini seç dedi…
Nasip kısmet, döndü dolaştı geldi,
Allah beni sana etti muhtaç…
Semavatı kuşa verdi, dala kondu,
Gökyüzüne dağı dikti, yere koydu…
Buluttaki buhar damla damla dondu,
Boran oldu, yağmur oldu yere muhtaç…
Kış gelir, gündüzler donar zemheride…
Lalezar olacak tabiat, ileride…
Yaz da bitecek, hayat kalacak geride,
Çocuk düşüp kalkacak, anneye muhtaç…
Cahildir, okuma yazma ne gezer,
İnsanlığın yolu, ariflikten geçer…
Hana gelen yolcu elbet bir gün göçer…
İlim yolunda şakirt, mürşide muhtaç…
Nesildir, büyüyecek, gelişecek,
Yeni eserler, nesiller gelecek…
Ceddimiz bunları yukarıdan görecek…
Seksen yaşında çocuk babaya muhtaç…
İnsanın dünyada kapısı olmalı…
Başını dayayacak omzu olmalı…
İçine çekecek kokusu olmalı…
Yurttaş kendi dünyasında sana muhtaç…
22415-MANİSA
Kayıt Tarihi : 5.6.2015 10:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!