Muhtaç Şiiri - Ömür Uyanık

Ben seni değil sevgilim
Senle geçen günleri özledim

Ne tuttuğum eli, ne hissettiğim nefesi
Tek aklımda kalan ayrılığın solgun sesi

Gözlerini bile götürdü kalbimden sensiz geçen yıllar
Kokunu getirmedi bir daha soğuk esen rüzgarlar

Ne çiçekler açtım ruhum henüz solmazken
Bir ay'a bile muhtaçtım içime güneş doğmazken

Seferi bir gönül taşır artık yorgun bedenim
Zaptedemez bile bu kalbi belki yırtık kefenim

Sanırdım sen içimdeki ruh, damardaki kanmışsın
Çok geçmeden anladım bencillikle yıkanmışsın

Hiçbir şeyin tam olmaz, sende tam sevmezsin
Sanma ki yerin dolmaz, gidince beklenmezsin

Her atışında kalbime hüzün doluyor çatlaklardan
Tamiri güçmüş sevdanın akarken aşk damarlardan

Muhtaç mıydın gurura, benimkiyle neylersin
Boşver tatlı sözlerini bir başkasına söylersin