Gün ışığı görmemiş,
Zindan gibi yüreğim
Korkuyorum yaşamaktan
Ve sen gittin gideli mahvetti beni sensizlik
tükenmekteyim...
Her gece seni arıyorum
Seni soruyorum şehrin ışıklarına
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Onsuzluğun girdabında savruluşlar...Dünden kalma anıların acılı yansıması yokluğunda... Dili lal sokakların adımlarında kimliği belirsiz aşina yüzler... Kimsesizliğin süregeldiği yokoluşlar...Bitap düşüp mahvoluşlar... Tebrikler Coşkun bey...Yüreğinize ve kaleminize sağlık...
karamsarlık sarmış şairimin yüreğini kiii dolayısıyla kalemini....
umudun damla damla yüreğine akması dileklerimle...güzeldi...
Karamsarlığın doruklarında yazılmış bir şiir.Güzel bir anlatım,tebrikler...
Harikulade bir sesleniş.
Kalemine sağlık.
Saygı ve sevgilerimle.
Kutlarım
Zindanlarda da ufacık noktacıklar halinde gün ışığı vardır..Bunu herkes bilmez..Yüreğinde kelebeği olan yürekler bilir..Çünkü yaşamda her insan bir süreliğine isteyerek yada istemeden karanlıklarla boğuşur..O karanlıklara yüreğinizdeki kelebeği bırakın o size yolunuzu gösterecek küçücük kanatlarını çırparak.Ben böyle çıkmıştım karanlık bir zindandan..Utanmıştım küçüçük bir kelebeğin çabası karşısında....Ve BEYAZ AĞIT böyle doğmuştu...Sayın Coşkun Özdemir çok güzel bir çalışmaydı kutlarımmmmm
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta