Muhsin Yazıcıoğlu Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Dur durak bilmeden, ömrünü yurda
Gözünü kırpmadan, veren Muhsin'im
KEŞ dağlarında, ayazda, karda
Şahadet makamına, eren Muhsin'im

Helaldır yediğin, emdiğin sütün
Ocaklar söndü, tütmüyor tütün
Gözü yaşlı Anadolum, hepsi bir bütün
Tekbirler, dualar sana Muhsin'im

Vatan deyince bir vatan, çıkardı sende
Vatan zorda olsa, sen vardın önde
ALLAH aşkı sende, kuran elinde
Hak yoldan hakka, giden Muhsin'im

Ne yüzün güldü, nede muradın oldu
Ömrünün baharı, gençliğin soldu
Sonsuzluğu; sonsuzluğun sahibin de buldu
Sonsuzluğa kanat, çırpan Muhsin'im

Duymasaydık keşke, haberini aldık
Gittin hem öksüz, hem yetim kaldık
Sen orada dondun, biz burda yandık
Yüreğimize ateş, saldın Muhsin'im

Baş eğmedin hainlere, küfre, korkuya
Gıpta ile baktık, sende tutkuya
Söğüt gölgesinde 1 saat uykuya
Dalamadan gözlerini yuman Muhsin'im

Mektebi yusufiye, saydın zindanı
Verdiler elektiriği, döküldü kanı
Tabutluklar, işkence, yıldırırmı aslanı
Ruhun da binbir yara, olan Muhsin'im

Ne beladan kaçtı, ne geri döndü
Canını hiç saydı, vatanını düşündü
Turan onun ülküsü, hayalıydı, düşüydü
Şehitlik mertebesine, giren Muhsin'im

Bir başkalık vardı sende, bizde başkaydı yerin
Başbuğumuz'dan emanet, acın yürekte derin
Malesef ki yaşarken, bilinmedi değerin
Uçmağ'da Başbuğuma, selam söyle Muhsin'im