Muhsin Reis Şiiri - Meral Yıldız Durmuş

Vatan dedin,
Bayrak dedin,
Hilal dedin,
Bu yolda canını verdin.
“Her fani ölümü tadacaktır” bilirim,
Bilirim de,
Yinede sindiremedim zamansız gidişini
“Asla yanlış yapmayın, sağa sola sapmayın”
Dedin
Eğilmedin!
Kırdılar, kırdılar bizi Reis…
Onursuz yaşayanlar, vurdular bizi Reis!
Çakallar puslu havayı sever bilirsin
Vatan, millet sevdasını soysuzlar nereden bilsin?
Zalim Keş Dağı!
Sırtlan yatağı!
Sen üşüdün, biz yandık Reis,
Yürek yangınım eritemedi Keş’in karını…
Çileyle yoğrulan hayatın geçiyor gözlerimin önünden,
Mamak zindanlarından çıkarken ki hüznün kanatıyor içimi
Ülküdaşlarının esareti, yüreğinin prangasını kıramamıştı
Özgürlüğüne sevinememiştin,
Bir yanını Mamak’ta bırakmıştın çünkü,
“VEFA” nın ne olduğunu bilmeyen yüreksizlere inat…
Sen Anadoluydun Reis,
Esir Türk illerinin umut tohumu,
Gül kokulu yarınların hasret muştusu…
BEN TÜRKÜM,TÜRK ESİR OLMAZ
BEN TÜRKÜM, TÜRK DEVLETSİZ OLMAZ
BEN TÜRKÜM, TÜRK BAYRAKSIZ OLMAZ
BEN TÜRKÜM, TÜRK EZANSIZ OLMAZ
Dedin…
Dedin ve gittin,
Türklüğü yetim bırakarak ardında…
Gidişin umut tohumlarımı da düşürdü toprağa,
Belki filizlenip boy verecek,
Belki de çürüyüp kaybolacak…
Ahh yürek sızım, Yusuf yüzlüm!
sen şehidlik şersetini içerken,
Boş mabedler çaresizliğine,
ağladı bir kez daha,
Sensizliğin gözyaşları damladı yığınlara…
Ve Türkiye ağladı satılmış yarınlara…
“Adrıyatik’ten Çin Seddi’ne kadar güçlü Türkiye” sevdan
Yenik düştü çakallara…
Dolunaya karşı çemkirirken soysuzlar,
Anlayacaklar,
Ölenin sadece “MUHSİN” olduğunu..
Muhsinlerin ölmediğini...
………………..
Alışamadım Reis,
Alışamadın yokluğuna…
Her şafak sensizlikle güne kavuşurken,
Güneşe gülümsemiyor artık papatyalar,
Ve ben…
Hâla ağlıyorum adın anılınca,
Hâla yüreğim yangın yeri…

09.08.2009 BİLECİK