Muhsin Bey Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Herkes seni sevmiş ölünce gördük
Milletimi hüzün sardı Muhsin Bey.
Milat oldun eski defteri dürdük
Size kefen olan ‘kar’dı Muhsin Bey.

Çile çektin ömür baharın kıştı
Genel başkanlıkta sana yakıştı
Cenazene ilgi ağıt ‘yakış’tı
Sevgin rekor kırdı Muhsin Bey.

Şarkışla’da doğdun meskendi ocak
Büyük küçük sana açmıştı kucak
Sen se annen için nazlı kuzucak
Evlat acısını gördü Muhsin Bey.

Beş yıl yaşadığım Cerit’te
Gülüşünle karı buzu erit te
Ölmek varmış Keş dağında Berit’te
Hain eller nasıl vurdu Muhsin Bey.

Tavır ve sözünle mahcup etmedin
Menfaate asla biat etmedin
İşkence edene hiç kin gütmedin
Sende bu hoşgörü ‘sır’dı Muhsin Bey.

Sohbeti dinlendi hiç yerilmedi
Haklısın denildi oy verilmedi
Kazansın riskine pek serilmedi
Gene de sözünde durdu Muhsin Bey.

Üşüyorum yazdı üşüdü dağda
Planlar yapılmış takıldı ağda
Toprağa vermiştik verimli çağda
Dünya defterini dürdü Muhsin Bey.

Sizi bulmak için dağlar tarandı
Engel kondu yanlış yerde arandı
Sebep olan bağlı yere yarandı
Aramalar kaç gün sürdü Muhsin Bey.

Muhsin Başkan seni millet anıyor
Gün geçtikçe daha iyi tanıyor
Gönülden sevenin kâlbi yanıyor
Behlül’ün kâlbinde ‘kor’du Muhsin Bey.

24.03.2021