Muhsin Başkanın Anısına(mersiye)

Toprağa bir yiğit düştü! Keş dağı gama boyandı,
Soyları tükenmişler Muhsin Yazıcı’yı yok ettiler.
Yaşama güneşi battı, ülkem yasa boğuldu,
Soğuk kar üstünde saatlerce yalnız bıraktılar.
Sivas’ın yiğidini satılmışlar hep çekiştirirlerdi.
Felek zamanın saatini hainlerden yana döndürdü.
Din simsarının kuru iftirası ve gizli kini
Sevenlerinin gözyaşını akıttı, ayrılık ateşini yaktı.
Tarihte böyle bir parti liderine cinayet işlenmedi;
Keşke millet olarak gözümüz bu olup biteni görmeseydi
Vücudu karlarla kaplı ak giysilerle donandı;
Yüzü gönlü gibi nurluydu, aydınlıktı.
Hep dürüstlüğü ile halk arasında tanındı,
Sevenlerinin omuzlarında hakka yürüyordu.
Hainlere korku salan heybetli hisara benziyordu.
Korkaklar hep onu önlerinde engel görüyordu.
O olgun dolunay gecesinin aşinası yok olup gitti,
Kurulan bir tuzakla o yiğidi telef etti.
Yıldızlar dövünüp tamamen hasreti yarasıyla kaldı.
Anadolu, onun ayrılık akşamında yandı, yaşla doldu.
O ay yüzünü toprağa koydu, aslına döndü.
Mutlulukla çabucak Allah’ın huzuruna gitti.
Gözyaşı yıldızları döküldü, feryat çoğaldı;
Onun ölüm saati kıyamet gününü andırdı.
Kâinat feryat, figan ve inilti ile doldu.
Genç, ihtiyar arkasından gözyaşı döktü.
O insanların canları karlı toprak ile bir oldu.
Başkan ile beraber pek çok mazlum can verdi.
İnananın başına takdir edilen gelir.
Ona kıyan hainlerin sonları hüsran olur.
Arkasında bir eşle iki evlat bıraktı,
Dürüst kişiliğiyle topluma örnek oldu.
Onun ölümü bir yas, pek büyük bir hadiseydi.
Onun iyiliği, takvası kuvvetli, inancı sağlamdı.
Çevresinde dünya görmüş ve hürmet edilen idi.
Onun tevazu ile selam alıp verişi de bilinirdi.