14 yaşında idim.
Babaannemin şekerlerinden alabilmek için hergün yanına gider saatlerce Kuran-ı kerim okurdum çok beğenirdi.
Bazen güler ve sözümü balla kesip kaf değil gaf derdi.
Çocukluk işte bir türlü öğrenememiştim.
1 sene sonra kanser hastalığına yakalanmış ve geç teşhis olduğu için yapılıcak çok fazla birşey olmadığını söyledi doktorlar.
Sessizlik örtüsünü giymiş hiç birşey söylemiyordu.
Üzerine örtülen topraklar ve güllerden başka hiçbirşey anımsamıyordu artık sadece dinliyordu.
Dedim neden konuşmuyorsun? Cevap vermedi her zaman ki gibi dinledi sadece.
Bende sustum dinlemeye başladık beraber.
Birşeyler anlatmaya çalışıyordu sanki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!