Mührümü Ver Bana! ..

Beni kalın örülü soğuk duvarlarının ardında
Suskunun en sessizinde sensizliğinde bıraktığın vakit
Eskimeye yüz tuttu sol yanımın cevahir cengaveri
Yürümekti oysa coşkulu benliğiyle adımlarımın şiarı
Sana doğru akmaktı en yalın haliyle yüreğimin yemini
Bekes kalanın senaryosunda başrol verdi bana hayat
Hikayenin bezirganı kör kuyularda arıyor kendi(si) ni
Varsın yaksın en can alıcı yanıyla hasretin, ateşinin korunda kül olmak
Ne yüce bir bahtiyarlıktır sevgili.. sen bilemezsin!
Yangın yangın küle döndüğüm vakit savruluşum sanadır
Pervanelik halidir yürek edep bilmez utanç bilmez söz dinlemez
Sende arsızlaşan ar(ım) la tutundum varlığında da yokluğunda da sevdana
Zülüflerimde izdir aklarım yanaklarımda tuz yatağı yaşlarım
Sen hala benim baş tacım-cananım ebedi yürek yangınım
Fikrimin gül tadı inceliğinde gizlendiğin yolun tek yolcusuydum düşümde
Şimdi gel (de) öykünme şimdi gel(de) içlenme şimdi gel(de) yokluğuna üşüme
Sesler duyduğunda uyanan adamım sen diye hala derin uykularda
Beni sensizliğin sürgün zamanlarına azad bıraktığın vakit
Merhamet yoksunu yanına mühürledim sana can çekişen bilincimi
Yar demek yetmiyor gayrı avutulmaya
Mührümü ver bana! ...