Mührü Zaman Şiiri - Oğuz Alp Yüksel

Mührü zamana uğradı desene dudakların,
Bana yine umutsuzca bakmak mı kaldı yollara?
Utancımdan kızarmışta yanaklarım,
Sana yine ağlamak mı kaldı gece yarılarında?
Eyyyy sevdalım!
Gül yanaklım!
Bir bilsen kaderimim bana ördüğü ağları,
Bir bilsen, nasıl da çocuklar gibi haykırarak ağlamak istiyorum avuçlarında,
Ve
Haykırabilsem içimdekileri,
Kusabilsem artık hayata karşı olan kırgınlığımı,
Sen bana bir çiçeksin,
Korkuyorum, solmandan, susuz kalmandan,
Sen bana bir emanetsin,
Korkuyorum, kaybolmandan,
Sen benim yüreğimde bir parça değil,
Sen benim bedenimde bir cansın,
Ben çok şey yazdım kendi kendime,
Çok şeylere kızdım baharımda,
Ve o kadar çok şeyin üstesinden geldim ki tek başıma,
Bir sevdamda yenişemedim felekle,
Her seni seviyorum deyişimde bir kez daha aşık olmuşken,
Seni her gördüğümde utancımdan bir kez daha gömülmüşsem,
Bil ki,
Bu yürek, bu can sana kurban canan,
Eyyy canan
Sakın duyma söylediklerimi,
Sakın okuma yazdıklarımı,
Ben dünden hatalıymışım meğer,
Ve dünden razıymışım bu kadere.