Ne ilk kar yağışı bu
Ne de fener alayını bekleyiş
Kıpır kıpır yüreğim dindiremiyorum
Gökyüzüne uçuyorum boşluktan
takılıyorum bulutlara
birinden ötekine
Yüzlerce duygu fırtınası kopuyor gönlümden
Tek kelimeye dönüşemiyor dile gelmiyor bende
Defterim açık duruyor kalan sayfaları yalnız
Yapraklara konuşuyor dilim mürekkep tadında
Güzel zamanlar erken terk etmiş beni Anne
Bir güldük
Onlarca üzüldük
Dostluktan ayrılıp
Sevgiyi kaybettik
Yalnız kaldık
yaşamdan da ürktük
Seni Yakamam
Kırılgan dala konmuştu
aşkımız
Düşerken sen uçtun
Tutmak istemiştim kanatlarından
Biliyorum ki kimsesizim
Yanımda yalnızlığım var
Dost sıcaklığını unuttum gitti
Örselenmiş umutlarım kaldı bende
Uzak durun ne olur
Değıl ellerim
Kıvılcım düşer gönlüne
Nağmeler mırıldanırsın
Çıkarsın düşlerinle yolculuğa
Gönlünce yaşarsın
doya doya
Tadını damağından siler
Gün doğarken coşkuyla
Ak güne adarım kendimi
Omuzlarımda ağır yük
Hep bir yanım karanlık
Karayı ak yapamaz bağrım dilesemde
Gitti gönlümün fırtına akşamlarında
Dondu bakışlarım alaca karanlıklarda
Kaç doğum sancısı yaşıyor ruhum
Kim bilir bakarken ardından
Habersiz saatler ezberlenir tik tak tik tak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!