Mühlet Şiiri - Fatma Leyla Deniz

Güneş ışıldarken göğün ufkunda
Üşürdük
Dut dallarında
Serçeydik

Günün ilk ışıkları
Değdiğinde toprağa
Kapının önündeki asmaya
Asmanın dibindeki suyun sesine
Ve akına akışına sabahın
Patladı tüm tomurcuklar
Objeler alev alev
Renkler yanar

Bir kutsayış var
Yumuşak bahar melteminde
Güzel kokular dökmüşler
Berrak suyun iki harfine
Gezgin bir rüzgâr akıntısı
Kavramış zarif yosunları
Çakıl taşlarına tutunmuş
Yaz denizleri

Yazdan kalma mavi göklerde
Penceremde tek bahar
İşte tam böyleyken
Gündoğumunda
Vakitsiz bir fîşan yeli gelir
Yıldızların parıltısı elimde kırılır
Acı pelinler dili titretir
Değişir sümbülün keskin kokusu
Toprağın derisini giyinip
Dirilir dili ölümün

Bende yalnızlaşır mavinin rengi
Şiirlerim yanar
Dağılır susuz
Deniz’li yazlar uzak
Kumla ağlıyor hüzün
Son güneş ışır
Perçemlerinde turnaların