Muhibim Şiiri - Fatih Efe

Ya hu Dostum, ne diyor bunlar?
Senin, birden kaybolup gittiğini söylüyorlar
Nasıl da birden değiştin dedim muhibim, içimden
İnanmadım...
Beni burda öyle yapayalnız tek başına bırakmazsın bilirim..
İnanmadım...Yok
ama Ortaya çık sen de!
Geçti o yıllar muhibim geçti
Bak bu sene yirmi yediye ayak basıyoruz
E hadi çocuk olma, çık
Nereye saklandın yine kim bilir muzip
ama hadi bak armut dedim, Çık muhib
Çık da şöbele şunları
´´Ben burdayım´´ de, şaklat o bitimsiz kahkahanı da
Anlasınlar...
Anlasınlar beni yalnız bırakıp gitmediğini...

Yok muhibim yok yalan, inanmıyorum..
Yalan diyorlar zaten...
Beni yalnız koymazsın sen,
Yalan değil mi? söyle bana....

Neredesin muhibim
Söyle! nereye gittin?

Hani asesiydik mahallemizin
Hani! hüzün makamında eğleşirdik de
Dokuz rakamlı formayla yeğleşirdik
Paslaşırdık şişe teneke ne varsa yerde
en mutlu zafere Çöp bidonlarında yetişirdik...
Sen dokuz numara forma giyerdin
Ben de dokuz numara forma giyerdim
Bir tane formamız vardı zaten,
Ben yedekte oynardım hep
Sen forvetiydin takımımızın...
ben de işte öylesine....

Neredesin muhibim
Söyle! nereye gittin?

Hani! asesiydik mahallemizin,
Hani puslu labirentlerde soluşan avazımızla
kin kusardık eşrafa,
Erguvan saatlerde çukur bir gamzeden doğan gülüşlerimizle,
Öyle saf ve pir-ü pak bakardık etrafa
Ben hiç unutamıyorum..
Sen de unutmadın ya? muhibim...
Ne günlerdi bilirsin
Dupduru geçerdik birçok yangın işinden...
Nakşedilse de bazen acı tebessüm,
Yokuşuna akan ırmağa dönüşürdük. inadına
Çünkü biz mahallemizin delikanlısıydık
Asesiydik, Puslu labirentlerde dolaşan cesaretimizle
Nafile eylemlerin külrengi benzine doluşurduk,
En çetin sayrılığımızın nağmesiydi: Delilik!
Biz deliydik muhibim..
Biz deliydik..

Şimdi söyle neredesin Muhibim
Nereye gittin? ...

06 Şubat 2010
(´´EMİR´´in anısına)