Muhatabına (Bu sazan) Şiiri - Mikdat Bal

Bugün dediğini yarın unutur
Kustuğunu dönüp yalar bu sazan
Önce dostum diye seni uyutur
Güvendiğin anda dalar bu sazan

Dosluk mu kalırmış, fırsat bulanda
Maske yere düşer biter yalanda
İpleri tutarak arka planda
Üstüne bir ordu salar bu sazan

Kendine mal eder bütün davayı
Sıralar peş peşe hava cıvayı
Destek bulduğunda görün havayı
Yalnız kaldığında yılar bu sazan

Kesilir merhaba kesilir bağlar
Birden unutulur çektiği yağlar
Hele bayanları gördükçe çağlar
Renkten renge girip solar bu sazan

Her hocam dendikçe azdıkça azar
Yorumdan yoruma dolaşıp gezer
Hiç kimse sanmasın şiirler yazar
Oyandan buyandan çalar bu sazan

Hesabına giden sözcüğü kapar
Ters yönü gösterip kulisler yapar
Fitne kök salınca fırtına kopar
Urganı boynuna dolar bu sazan

Korkmayın utanmaz yüzü meşindir
Kararını verir hükmü peşindir
Hem suçlu, hem güçlü, hem de haşindir
Etrafı çamura bular bu sazan

Yalan uydurarak fitne güderek
Özel sayfalara gelip giderek
Bayanları bile davet ederek
Böylece kafayı sular bu sazan

Perde arkasında pusuda kalır
Tesir edeceği kişiyi bilir
Yazdığını alıp yanına gelir
Saçını başını yolar bu sazan

Yağ çeker kimseyi tavlayamazki
Ava çıkar ama avlayamazki
Yalnız kaldığında havlayamazki
Tasması boynunda fular bu sazan

Soluya soluya şişer genizi
Kırmaya çalışır iradenizi
Çok severim diyor Karadenizi
Taka’ma olamaz bilar bu sazan

Der Mikdatî beni sırtımdan vurdu
Bana tanışmadan çeteyi kurdu
Bu ahmak bu işten yarar mı gördü
Şimdi cenazemi kılar bu sazan