Muhasip Bekir, Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Muhasip Bekir.

Çarşıya indim beş parasız,
Benliğim parçalandı yarasız,
Benim halim senden beter,
Bu gidişatım nereye gider,

Hayat fani geçici bir gün biter,
İhtiraslar arzular mallar mülkler,
Sonu gelmez azgınca istekler,
Nefsim dursana artık yeter,

Haykırsam,
Dağlara tepelere,
Yankısını,
Duyarsam diye,
Bizim muhasip Bekir’e,

Devam akçeler değildir,
Derdim işlediğim,
Cürümlerimdir,
Sende var mıdır bir çare,
Hastalığıma bir reçete,

Şifası nedir,Bu keferenin,
Belki bilirsin Sen muhasipsin,

Nasıl kapanır bu hesabım,
Ne yapayımda silinsin,
Bedenimdeki ruhum,
Rabbine temiz gitsin,

Dünya işleri bitmez Bekirim,
Hak yiyen ise iflah olmaz,
Mazlumun ahı yerde kalmaz,
Adil olanla sakınanlara,
Eziyet yapılmaz, Ateş dokunmaz,

Sakın benim gibi olmayasın,
Yanlışı görüp susmayasın,
Şeytan insan Müsveddesi’ne girmiş,
Kendini adam gibi göstermiş,
Rızkımızı veren Allah'tır,
Gerisi sadece teferruattır,

Hiç bir şey gelmezse elinden,
Gönlünden ihlâsla gelenle,
Secdelerine dualarına beni de kat,

Rabbini anasın her daim,
Yaşam bu nereye kadar gider,
Hesaplar ödenir mahşerde,
Öyleyse Selam söylerim,
Ben Muhasip canım Bekir’e.