Muhasebem Şiiri - Nebi Ünler

Koyunca başımı yastığa
Sökerim kalbimi, beynimi
Sımsıkı tutarım avucum da
Taban, tavan ve dört duvar
Beni bana gösteren ayna
Ruhum çıkar bedenimden
Mazim aşağı inen,
Yarınım yukarı çıkan merdiven.
Sorgudadır bu günüm
Kocaman bir terazinin
Bir kefesinde ben
Diğer kefesindedir
Yaptıklarım ve yapamadıklarım.
Keşkeler sıralanır,
Dağlar gibi dizilir pişmanlığım.
Dile gelir ellerim, ayaklarım
İstisnasız bütün uzuvlarım.
Başım düşer önüme
Utanırım gördüklerimden
Duyduklarımla şaşırmış
Ben iki büklüm.

Günahkârım günahkâr
Gözyaşım olur da akar, yalanlarım.
Terimle karışır beni boğar
Vicdanım tek teli kalmış bir saz
Çalar da çalar...
Boşu Boşuna harcanmış bir ömür
Suçluyum...
Ah... offfffffffff
Affet büyüklüğünü göster
Affet, affet beni Allahım.
Uyku yetişir imdadıma
Rüyalarda biraz daha mutluyum
Çalar saatim sabahın yedisinde
Uyanırım unuturum geceyi
Aynen başlar yaşantım
Kaldığı yerden
Ben adam olmam...
Yine boşu boşuna
Tükenecek bu günüm

Gediz, 07.01.03 Y.Yağmur. Nebi Ünler