Muhasebe-II Şiiri - Müzahir Kılıç

Besmeleyle başladım, okudum her heceden
Aydınlık medet umdum, karanlık gecelerden

Zindanların içinde kahır mektubu yazdım
Gözüme nur akarken altıgen pencereden

Tek kapım, tek varlığım ellerim O’na dönük
Çırpınıp duruyorum, yakarışı bilmeden

Ruhum yandı tutuştu alevler arasında
Sular sel oldu aktı faydasını görmeden

Çilenin can yoldaşı, dertlerden otağım var
Teselli bekliyorum, tespihin tanesinden

Sırrımın mahkûmuyum, nefsime ram olmuşum
Sabredip duruyorum, hikmetini bilmeden

Çilelerden çıkınım, heybem lebalep dolu
Azığım tam olmalı, yolculuk görünmeden

Seccadem niyazdadır, hu damlar ipliğine
Tevhitle harmanlanmış, abalar örülmeden

Kim bilir kaç geceyi gündüze kabul ettim
Dünya nimeti su mu, lokma mıdır demedin?

Omuzlarımda bir yük, kalkmaya yok mecalim
Yeter demek mümkün mü, dilimi incitmeden?

Ne evvelim aydınlık, ne âtide ümit var
Kapıldım gidiyorum, nedenini bilmeden

Bir kör kuyuya düştüm, beyhude gayretteyim
Yusuf sevinci sardı, kervancıyı görmeden

Beni cezbeden nedir, ben neyin meftunuyum?
Bir gözleri ahuya tutulup, sevilmeden

Bendeliğim nâ-reva, hüsnü kabulün lazım
Hiç kapı beklenir mi? Sevmeden, sevilmeden

Rızka kefilsin Rabbim, endişemiz ne diye?
Hiç rızık tükenir mi gayreti bitirmedin?

Sensin reca kapısı, reddetme bizi sakın
Hamdımız sana Rabbim, bitmeden, tükenmeden

Bir huruş vakti şu an, coşalım sevinelim
Biz yine şükredelim vuslatı beklemeden

Muhasebe etmeli, musahabeden yana
Hep veren el olmalı, karşılık beklemeden

Ey benim can mahbubum, azizim, ciğer parem
“Nahnu kasemna” dedik “kalu bela” demeden

Bir af muştusu bekler, bu günahkâr insanlar
Affına layık olup-olmadığın bilmeden