Muhasebe-i Şahsi Şiiri - Güçer Kafa

Hâk nasib etmiş de ondört yaşında,
Bilmemiş... Eşikten dönmüşüm meğer!
Yüz geri olmuşum yolun başında,
Çıkılmaz kuyuya inmişim meğer...

Say ki otuz sene beyhude geçti,
Can gaflet suyunu misliyle içti...
Bunca malâyâni, hepsiyle hiçti!
Yağar bulut iken dinmişim meğer...

Bayâtî kalk imdi kurtar kalanı!
Düşsün... İlişme hiç... Akıl palanı...
Sevdânın şanından, gönül talanı!
Bana benim seddim benmişim meğer!