Muhasebe Şiiri - Mehmet Kalay

Bilmiyorum,
Ayrımıyım değil miyim senden.

Aklıma ne zaman gelsen,
İçimi bir pişmanlık dalgası kaplıyor.

Seni tanıdığıma mı desem,
Ayrıldığımıza mı..!

Gerçek olan ve hiç unutmayacağım,
Tek ve en güzel şey sensin.

Sevemedim kimseyi,
Seni sevdiğim kadar.

Erişemedik seninle,
Düşlediğimiz güzelliklere.

İnatçılığın ve tabuların,
Geri püskürtüyor beni ustaca.

Her hamlende,
Dönüyorum geriye daha da yaralı.

Öyle mutluluklar var ki etrafımda,
Sorgusuz sualsiz yaşanan.

Arzulanan ve hiç yıpranmadan,
Yıllara yayılan.

Ne yaptık sevgilim bize,
Üzdük birbirimizi yok yere.

Kötü sonlar hazırladık kendimize,
İstemezken ayrıldık..!

Ayrılığı istemediğini bile bile,
Terk ediyordun beni sensizliğe.

Ağır geliyordu asil bedenine,
Aramak, sormak.

Yada kim bilir,
Bulmaya çalışıyordun mutluluğu.

Yeni baştan,
Başka ellerde.
.
Elveda bebeğim,
Hoşça kal...!

Unutma…!
Ayrıyken de severim ben seni.

09.09.2002 – İstanbul