Muhasebe Şiiri - Mine Demircioglu

MUHASEBE
Ayaklanma başlatır iç çekişlerin zaman zaman, isyan eder mantığına ve önsezilerine karşı. Bir ışığın altına oturtup sorgular. Yanlış mı yapıyorum dersin o zamanlarda. Bir suçluluk duygusu hissettirir, işkenceye başlar…
Eski insanların döve döve içinden şeytanı çıkarma ayinlerine benziyor belki de bu biraz. Acı çekerek kendini sorgulamak!
Neyin doğru neyin yanlış olduğunu anlamak çok güçtür,beraberce yoğrulmuş birbirine karışmış bir sürü duygu,ömür yeter mi onları ayıklamaya? ..
Kaybolan hayallerin karanlığında ufacık bir ışık belirir kimi zaman, ışığa koşarsın, sen koştukça ışık uzaklaşır, uzaklaştıkça terlersin ışığı kaybetme korkusuyla.
Sonra yorulduğunu fark edersin. Bir maratonda gibisindir. Yanından onca insan gelir geçer, onlara bakakalırsın, hayatlarına…
Rüzgârı kesilmiş yel değirmeniyle aynı kaderi paylaşırsın o anda. Her ne kadar içinde fırtınalar kopsada!
Hedefine bir türlü varamayan adımlarını düşünürsün. Vazgeçmekle devam etmek arasındaki kararsızlık! Hele de bir parça vazgeçmek konusundaki mecburiyetin varsa…
İşte o anda iç çekişlerin başlar. Evetlerle hayırların kıskacında sıkışır kalırsın.
Bir yardım eli beklersin. En azından yol gösterecek bir işaret, gelmez çoğu zaman, göremezsin ya da. Kapı açıkken pencereden çıkmaya çalışan bir kelebeği andırır bu halin…

Sonra bir an durursun…Sebebim yok dersin çıkmak için...Tüm kapılarını kapatırsın yaşamaya…Umut etmekten korkarsın…Yüreğin titrer..Üşürsün kendi yalnızlığında…Elini uzattığında diğer elinden başka tutacak kimse bulamayacağın korkusu sarar zihnini…
Gerçeğe uyanmak istersin…
Ve gözlerini açarsın… bir ışık belirir…İçinde gizlediğin umut yeniden yeşerir elinde olmadan…Engel olamazsın…
HAZİRAN / 2006