Muhasebe Şiiri - Gürsel Pal

Bakıyorum sadece.
KOCAMAN BİR 40 SENEYİ ARDIMDA BIRAKMIŞIM.
NE ALDIM NE VERDİM DİYE DÜŞÜNÜYORUM SADECE,
NE ALDIM VE NE VEREBİLDİM?
KENDİMİ İRDELİYORUM.
40 SENE MUTLU OLDUM MU DİYE BAKIYORUM ARDIMA?
KOCAMAN BİR BOŞLUKTA HİSSEDİYORUM BAZEN.
KARANLIKTAN GELDİM, BU BENİM DÜNYAM DI ZATEN.
KARANLIKTAN ÇIKTIM MI DİYE SORUYORUM KENDİME?
IŞIĞI YAKALADIM MI?
ÖYLE AZ Kİ IŞIKTA KALMAM.
KENDİ İÇİMDE İÇİM ÜŞÜYOR.
BİLMİYORUM. KALAN SÜRE NE KADAR.
IŞIĞA ULAŞMAK İÇİN YÜRÜYORUM.
KARANLIK BİR YOL.
BAZEN IŞIK YANSIYOR UZAKTAN YOLUMUN ÜSTÜNE
İÇİM ACIYOR BAZEN.
AYAKLARIM KANIYOR.
PARÇALANIYOR.
YÜRÜYORUM.
CANIMIN ACIMASINA BAKMADAN.
GÜCÜM YETENE KADAR.
YIKILASIYA KADAR YÜRÜYECEĞİM.
VE YIKILINCA BİLİYORUM Kİ AÇ KURTLAR GELECEK KARANLIKTAN
BEN BENDEN OLACAĞIM.
YÜRÜYORUM SADECE.
YOLUN SONUNDA Kİ IŞIĞA ULAŞMAK İÇİN.
TANRIM AL BENİ ARTIK YANINA
BEN YIKILMADAN
KURTLAR BEDENİMİ VE YÜREĞİMİ YEMEDEN
AL DİYORUM.

MELANKOLİ