Muhasebe Şiiri - Necati Atilla Soykan

Tüllerini yırtıp kırk yılıma sığdırdığım
Silik kitapların kaderi yanmış defterimde
Ütüsü olmadı sabahlarımın yetişmek kaygısıyla
Vandalları hiç alkışlamadım oysa
Ama şehrin damarlarındaki isyandım
“Birgün” denilen umut kırbacı sırtımda…

Otobüsü kaçırınca dünyaya hiç küsmedim
Yırtarak girdim kitapçılara her defasında
Yasak bir el aradım peş peşe kaç yıl
Bir tohum eksin diye hıncımın tazecik dibine
Yeniyi çağırmak için yeni bir dünya adına..

Şaşırdım dünyanın ihanet yorganına her gün
Kuyudan su çekip köpeklere verecek ahlak yok artık
Çünkü ayakkabılar uzun iplerle gerilidir hazza
Ben serçelerin sırtında ezan dinlemeyi sevdim
Şiir kazıdım ürkmüş atların nal saçaklarında
Uyuyan göğüslere el değmemişlere değdim..